آقا رسول اکرم (ص) فرمود: اگر تمام مردم دوستدار علی(ع) بن ابیطالب (ع) می‏شدند خداوند عالم، جهنم را خلق نمی‏فرمود.روزی حضرت رسول اکرم (ص) با عده‏ای از مسلمانان بیرون مسجد نشسته بودند. در این هنگام چهار نفر سیاه پوست تابوتی را به سمت قبرستان می‏بردند. پیامبر(ص) به آنها اشاره فرمود که جنازه را جلوتر بیاورند. چون جنازه را نزدیک حضرت آوردند. حضرت رسول خدا (ص) روپوش را از روی او گشود و فرمود: ای علی(ع) این شخص (رباح) غلام سیاه پوست (بنی نجار) است.
حضرت علی(ع)با مشاهده آن مرد سیاهپوست فرمود: آقا یا رسول‏اللّه این غلام هر وقت مرا می‏دید شاد می‏شد و می‏گفت من ترا دوست دارم.
وقتی که حضرت رسول اکرم (ص) این سخن را شنید، برخاست و دستور فرمود، که جنازه را غسل دهند.
سپس لباس خود را به عنوانِ کفن بر تن مرده نمود و برای تشیع جنازه خود حضرت براه افتاد.
در بین راه صدای عجیبی از آسمان‏ها بلند شد. پیامبر فرمود: این صدای نزول هفتاد هزار فرشته است که برای تشییع جنازه این غلام سیاه آمده‏اند.
سپس خود حضرت در قبر رفت و صورت غلام را بر خاک نهاد و سنگ لحد را چید. وقتی کار دفن غلام به پایان رسید حضرت رسول خدا (ص) خطاب به حضرت علی(ع)فرمود یا علی(ع) نعمتهای بهشتی که بر این غلام می‏رسد همه به خاطر محبت و دوست داشتن توست.

یاد، رخش بروضه رضوان نمی‏دهم
خاک رهش بملک سلیمان نمی‏دهم‏

دُرّ ولایتی که نهفتم از او بدل
تا بنده، گوهری است که ارزان نمی‏دهم‏

در رعایت سرای جهان جان عاریت
جز در نثار حضرت جانان نمی‏دهم‏

یک جلوه از جمال عزیزش بهر دو کون
با صد هزار یوسف کنعان نمی‏دهم‏

دست طلب ز دامن او بر نمی‏کشم
دل را به غیر عترت و قرآن نمی‏دهم‏

یک قطره اشک که ریزم بیاد او
آن قطره را بگوهر غلطان نمی‏دهم‏

آب ولایتی که گلم زان سرشته شد
آن آب را بچشمه حیوان نمی‏دهم‏

مهر علی(ع)ست جان جهانی و جهان جان
بی‏مهر او بقابض جان، جان نمی‏دهم‏

امروز هرکس بکسی سر سپرده است
من سر بغیر قبله ایمان نمی‏دهم‏